بسمه تعالی

سلام. چند وقت پیش مقاله ای برای یکی از مجلات نوشتم که در سایت های آی تی ایران و باشگاه اندیشه هم مورد توجه قرار گرفت. حدود دو سه هفته از انتشارش می گذشت که دیروز دیدم ایسنا این مقاله رو توی صفحه اولش آورده. البته الان در این نشانی موجوده: http://isna.ir/Main/NewsView.aspx?ID=News-583104

اما حس کردم بد نیست اون رو  توی وبلاگم بذارم تا مشترکان وبلاگ هم استفاده کنن. به هر حال من واقعا منتظر نظرات شما در رابطه با این بحث هستم.

 موفق باشید.

یا حق.
مفهوم ارتباطات جمعی شاید برای اولین بار همزمان با تکامل صنعت چاپ، و انتشار کتب، روزنامه ها و مجلات در سطح انبوه شکل گرفت.
پیدایش صنعت سینما، اختراع رادیو و تلویزیون، همه منجر به پیدایش مفهومی مشخص از ارتباطات جمعی شد؛ مفهومی که در آن سازمان رسانه ای با تمام اجزایش محوریت تعریف این نوع از ارتباطات را عهده دار شد.
تاکید بر نقش سازمان رسانه ای، از آن رو است که در ارتباطات جمعی به خصوص ارتباطات صوتی و تصویری، دیگر این نیروهای انسانی نیستند که موضوعیت دارند، بلکه آنچه برای مخاطب شناخته شده است، سازمانی می باشد که با وی ارتباط بر قرار می کند.
هر چند با اختراع اینترنت و گسترش آن، به جهت از بین رفتن سختی ها و مشکلات ایجاد فضاهای ارتباط با مخاطب عام، تهدیدی جدی علیه مافیای رسانه ای جهانی ایجاد شد، اما باز هم در نهایت این پایگاههای اطلاع رسانی بودند که نقش سازمان های رسانه ای را ایفا می کردند. و بنابراین روند تسلط سازمان بر دست اندر کاران تهیه و تولید همچنان باقی بود. این روند تا زمان اختراع وبلاگ ادامه داشت.
با اختراع وبلاگ به نظر می رسد که شاهد یک انقلاب ارتباطاتی بوده ایم. سرویس وبلاگ هر چند توسط ارگان مشخص که می تواند خصوصی و یا دولتی باشد، ارائه می شود، اما در حقیقت این کاربران وبلاگ می باشند که مخاطب با آن ها برقرار کرده و حتی بالاتر از آن همین کاربران هستند که به نهاد ارائه دهنده وبلاگ اعتبار می بخشند. با توجه به آنچه گفته شد می توان گفت که وبلاگ سبب ایجاد انقلابی در عرصه رسانه ها شده است؛ انقلابی که در آن مفهوم ارتباطات جمعی که در آن یک سازمان خاص متولی ایجاد ارتباط با مخاطب است، با مفهوم ارتباطات میان فردی و میان گروهی که در آن یک فرد با افراد دیگر و یک گروه با گروههای دیگر ارتباط برقرار می کند، پیوند خورده است.
همین وصلت، سبب ایجاد امکانات جدید و اختصاصی و در کنار آن مشکلاتی تازه برای وبلاگ شده است.
برخی از این امکانات عبارتند از:
1. همه گیر بودن وبلاگ به معنای فراهم شدن امکان اشتغال در این رسانه برای همه اقشار یک ملت و برداشته شدن انحصار رسانه ای
2. تعامل دو طرفه نویسنده و خواننده وبلاگ از طریق کامنت، میل، پی ام، و در نتیجه رشد و تعالی فکری نویسنده و خواننده وبلاگ
3. استفاده از نظریات نویسنده وبلاگ و خوانندگان به طور همزمان از طریق دنبال کردن سیر کامنت ها
4. امکان مشاهده بازخورد یک مطلب توسط نویسنده و خواننده بر حسب تعداد بازدیدکنندگان و کامنت های یک مطلب
5. پرداخت به حوزه های تخصصی بر حسب علاقه و تخصص نویسنده وبلاگ
6. ایجاد حلقه هایی از وبلاگ های مختلف از طریق ارائه لینک به آن ها
7. امکان به روز رسانی سریع وبلاگ با توجه به اینکه بر خلاف سایر رسانه ها هیچ دروازه بان و فیلتری در آن نقش ایفا نمی کند
8. کشف استعدادهای نهفته افراد با ایجاد تریبون برای همه اقشار جامعه و در نتیجه شناسایی نخبگان ملی
9. بسترسازی برای آشنایی عموم با افکار و عقاید و نحوه زندگی خواص از طریق مطالعه وبلاگ های آنان
10. عادت دادن مردم به دموکراسی و تحمل نظریات مخالف با توجه به فراهم شدن امکان طرح مباحث متفاوت و بعضا متضاد
11. تعالی سایر رسانه ها با توجه به ایجاد فضای رقابتی و شکست رسانه های غیر حرفه ای
این امکانات و مواردی نظیر آن سبب شده است که عده ای آینده وبلاگ را بسیار روشن توصیف کرده و از آن تحت عنوان رسانه فردا و یا رسانه مردمی یاد کنند. اما از سوی دیگر خطراتی نیز متوجه این رسانه است که سبب شده هنوز آینده این رسانه مبهم باشد.
برخی از این خطرات عبارتند از:
1. ضعف مطالب با توجه به حذف دروازه بان ها، دبیران، سردبیران، کارگردانان و ...
2. عدم اعتبار بسیاری مطالب به دلیل انتشار قبل از حاصل شدن یقین به نسبت به صحت آن ها
3. پرداخت کم نسبت به حیطه های تخصصی با توجه به علایق مشترک مردم که همان پرداخت به مسایل عاطفی و احساسی است
4. ایجاد فضای گفتمان میان تمامی اقشار ملت حتی آن ها که صلاحیت شکل دهی اندیشه دیگران را ندارند و از طریق وبلاگ به ارائه برخی بد آموزی ها می پردازند
5. عدم پرداخت دستمزد وبلاگ نویسان با وجود داشتن سهم عمده در تکوین آرای علمی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی
خطراتی که بیان شد به اضافه موارد دیگری که شاید از آن ها غفلت ورزیده ایم، در کنار امکاناتی که پیشتر از آن سخن رانده شد، این سوال را در ذهن ایجاد می کند که به راستی آینده وبلاگ چه خواهد بود؟ نظر شما چیست؟ شما هم می توانید نظرات خویش را از طریق ارسال میل به نشانی  afrasyabi@gmail.com به اطلاعم برسانید.