چه صدف ها كه به درياي وجود /

سينه هاشان ز گهر خالي بود ! /

ننگ نشناخته از بي هنري /

شرم ناكرده از اين بي گهري /

سوي هر در گهشان روي نياز /

همه جا سينه گشايند به ناز ... /

زندگي – دشمن ديرينه ي من – /

چنگ انداخته در سينه ي من /

روز و شب با من دارد سر ِ جنگ /

هر نفس از صدف ِ سينه ي تنگ /

دامن افشان گهر آورده به چنگ /

وان گهرها ... همه كوبيده به سنگ ! = فريدون مشيري