چه صدف ها كه به درياي وجود /
سينه هاشان ز گهر خالي بود ! /
ننگ نشناخته از بي هنري /
شرم ناكرده از اين بي گهري /
سوي هر در گهشان روي نياز /
همه جا سينه گشايند به ناز ... /
زندگي – دشمن ديرينه ي من – /
چنگ انداخته در سينه ي من /
روز و شب با من دارد سر ِ جنگ /
هر نفس از صدف ِ سينه ي تنگ /
دامن افشان گهر آورده به چنگ /
وان گهرها ... همه كوبيده به سنگ ! = فريدون مشيري